Ωδή σε αυτούς που έθεσαν τις βάσεις

Έστρεψε τα βλέμματα στο νέο αίμα. Τον Ματέο Γκαρσία, τον Μπρούνο Γκάμα, τον Ματίγια, τον Βέλεθ, τον Σιώπη, τον Ντιγκινί, τον Λάρσον κ.ο.κ. Λογικό και αναμενόμενο. Πάντα συνέβαινε και πάντα θα συμβαίνει. Πάντοτε το καινούργιο ιντριγκάρει. Πόσω δε μάλλον όταν ο αρειανός έβγαινε από μια εξαετία με ποδοσφαιρικό… πονόματο και άνοιγε σαμπάνιες στη θέα ενός τριγώνου, ενός απλού… overlap, μιας ωραίας ντρίμπλας.

Ο Άρης κατά διαστήματα έπαιξε καλό ποδόσφαιρο, έφερε πίσω στο γήπεδο κόσμο και συντήρησε τις φιλοδοξίες με την κατάληψη της 5ης θέσης.

Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν θα γινόταν αν κάποιοι άλλοι που προηγήθηκαν, δεν έθεταν τις βάσεις. Δεν έβγαζαν το κάρο από την λασπόνερα της Γ΄ και Β΄ Εθνικής. Ο ταυτόχρονος αποχαιρετισμός από την ΠΑΕ στους Παυλίδη και Ιντζόγλου είναι μια καλή αφορμή να απονείμουμε τα δέοντα στους… σκαπανείς.

Να τους ευχαριστήσουμε με τον τρόπο που τους αξίζει και μαζί να κλείσουμε στο κουτί της ιστορίας μια δύσκολη αλλά απόλυτα διδακτική περίοδο.

Ειδικά ο Μπάμπης Παυλίδης είναι ο τελευταίος των Μοϊκανών. Ο μοναδικός που είχε απομείνει να συνδέει την περιπέτεια του Άρη από τα… χωριά της Γ΄ Εθνικής ως την επιστροφή στο φυσικό του χώρο και κατ΄ επέκταση στην Ευρώπη. Τη σημάδεψε με τον τρόπο του αυτή την εποχή. Με τα καθοριστικά του γκολ σε Τρίκαλα και Δράμα.

Το ίδιο και ο Ιντζόγλου με το μαχητικό του πνεύμα. Τη σεζόν που μας πέρασε… έμειναν στην άκρη να κοιτούν όσους πήραν τη θέση τους στο γήπεδο. Όχι απαραίτητα στις καρδιές των φίλων του Άρη. Σε αυτές θα έχουν μια μόνιμη θέση.

Φαίνεται από τα εκατοντάδες μηνύματα που λαμβάνουν από την στιγμή που ανακοινώθηκε η αποχώρησή τους. Το ίδιο θα συμβεί και με τον Βαλεριάνο, τον Αναγνωστόπουλο και όποιον άλλο είχε ενεργή συμμετοχή και προσφορά στην επιστροφή του club στην κανονικότητα.

Ο κόσμος του Άρης δεν είναι αχάριστος. Ξέρει να αναγνωρίζει και να ανταμείβει όσους τίμησαν τη φανέλα και ας μην έχουν την σπιρτάδα του Ματέο, την τεχνική κατάρτιση του Γκάμα, τα χτυπήματα του Ματίγια, το build up του Βέλεθ.

Μαζί τους κλείνει οριστικά μια δύσκολη εποχή και επιβεβαιώνεται η μετάβαση σε μια νέα με την ελπίδα αυτή να φέρει και έναν πολυπόθητο τίτλο για τον Άρη. Πάντα όμως με την υπενθύμιση ότι: «Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει και δεν έχει μέλλον».